Fotografia inscenizowana

Ten typ fotografii jest znany także pod nazwą tableau, co jest wyrazem sprzeciwu wobec dokumentaryzmu, wymogu wiarygodności i autentyzmu. Uwidacznia się to poprzez upodobnienie przez fotografa zdjęć do kadrów filmowych, scenografii teatralnej, czy obrazów.

Fotografia inscenizowana

Tak samo, jak malarze, współcześni fotografowie aranżują z dbałością każdy szczegół i nawet najmniejszy element zdjęcia – tło, postacie, rekwizyty, zachowanie i pozy ludzi. Dodają do tego wiele zabiegów technicznych, które mają ułatwić uzyskanie odpowiedniego efektu na fotografii. Aby to uczynić, fotograf wykorzystuje w tym celu przebarwienia, cieniowanie, kolaż.

Fotografowie lubują się także w tak zwanych „remake’ach”, czyli wybraniu słynnego zdjęcia lub przedstawienia szeroko znanego w kulturze popularnej i przekształcenia go według swojego uznania na fotografię. Artysta musi to zrobić w taki sposób, aby widz potrafił rozpoznać, do czego nawiązuje konkretne zdjęcie, jednocześnie uświadamiając sobie schematy i reguły rządzące odbiorem komunikatów wizualnych i zdobywania wiedzy o świecie. Ten typ fotografii, polegający na reinterpretacji czegoś, co jest znane z przeszłości, wzmacnia również poczucie ciągłości pomiędzy współczesnością a historią. Sięganie do tradycji historycznych i łączenie ich w przystępny współczesnemu odbiorcy sposób, wyraźnie wskazuje związek założeń fotografii inscenizowanej do tych, które rządziły w postmodernizmie.

[b]Najwięksi twórcy fotografii inscenizowanej:[/b] Gregory Crewdson, Jeff Wall, Cindy Sherman i Wojciech Prażmowski.